Cando o PP ocupou o poder na Xunta, no ano 2009, realizou unha brusca paralización das melloras que se tiñan impulsado nos catro anos previos en materia sanitaria.
Situaron como xerenta do Sergas unha persoa procedente da sanidade privada e fixeron un discurso monocorde baseado en só dous argumentos: a sostibilidade do sistema está en risco, cómpre reducir o gasto.
A crise económica foi a escusa para levar a cabo un profundo recorte na sanidade pública. Baixaron os orzamentos sanitarios por primeira vez na historia autonómica, anularon o Plan de Mellora de Atención Primaria, rebaixaron a actividade de tarde nos hospitais e reduciron á metade os investimentos en innovación tecnolóxica e renovación dos centros sanitarios. Ao mesmo tempo foron fabricando espazos de negocio privado a expensas do orzamento público, utilizando nesta ocasión o financiamento e xestión privada da construción dos hospitais. Os defensores da sanidade pública uniron as súas forzas en dezaseis plataformas (integradas todas en SOS Sanidade Pública) que teñen impulsado manifestacións multitudinarias en diversas localidades.
Cando a dereita catalá, capitaneada por Artur Mas, recuperou o poder na Generalitat utilizou, no terreo sanitario, os mesmos argumentos e semellante estratexia. Nomearon conselleiro a Boi Ruíz, presidente da patronal hospitalaria e defensor da sanidade privada e do copago. As primeiras medidas non tardaron en chegar. Recortaron o gasto na sanidade pública en 1.000 millóns (un 10% respecto do 2010); os hospitais van perder entre 1.000 e 2.000 camas e un número indeterminado de quirófanos; máis de 5.000 traballadores poden perder o emprego, segundo os sindicatos. Nestes días pasados houbo protestas: milleiros de persoas saíron á rúa por entender que se está a poñer en risco o futuro da sanidade, a educación e os servizos sociais, os piares do estado do benestar.
Trinta entidades da sociedade civil asinaron un manifesto (¡Basta de recortes!) e preparan unha mobilización masiva para maio pois entenden que detrás destes recortes hai unha estratexia deseñada para dar maior entrada a actores privados no sistema público. A dereita sempre ten claro o obxectivo. O que lles preocupa non é garantir os servizos. O que de verdade importa é o negocio. Como decía El Roto nunha viñeta: "¡Baixarémosvos os salarios, quitarémosvos dereitos, levarémos a pasta e aínda nos votaredes!"..
A crise económica foi a escusa para levar a cabo un profundo recorte na sanidade pública. Baixaron os orzamentos sanitarios por primeira vez na historia autonómica, anularon o Plan de Mellora de Atención Primaria, rebaixaron a actividade de tarde nos hospitais e reduciron á metade os investimentos en innovación tecnolóxica e renovación dos centros sanitarios. Ao mesmo tempo foron fabricando espazos de negocio privado a expensas do orzamento público, utilizando nesta ocasión o financiamento e xestión privada da construción dos hospitais. Os defensores da sanidade pública uniron as súas forzas en dezaseis plataformas (integradas todas en SOS Sanidade Pública) que teñen impulsado manifestacións multitudinarias en diversas localidades.
Cando a dereita catalá, capitaneada por Artur Mas, recuperou o poder na Generalitat utilizou, no terreo sanitario, os mesmos argumentos e semellante estratexia. Nomearon conselleiro a Boi Ruíz, presidente da patronal hospitalaria e defensor da sanidade privada e do copago. As primeiras medidas non tardaron en chegar. Recortaron o gasto na sanidade pública en 1.000 millóns (un 10% respecto do 2010); os hospitais van perder entre 1.000 e 2.000 camas e un número indeterminado de quirófanos; máis de 5.000 traballadores poden perder o emprego, segundo os sindicatos. Nestes días pasados houbo protestas: milleiros de persoas saíron á rúa por entender que se está a poñer en risco o futuro da sanidade, a educación e os servizos sociais, os piares do estado do benestar.
Trinta entidades da sociedade civil asinaron un manifesto (¡Basta de recortes!) e preparan unha mobilización masiva para maio pois entenden que detrás destes recortes hai unha estratexia deseñada para dar maior entrada a actores privados no sistema público. A dereita sempre ten claro o obxectivo. O que lles preocupa non é garantir os servizos. O que de verdade importa é o negocio. Como decía El Roto nunha viñeta: "¡Baixarémosvos os salarios, quitarémosvos dereitos, levarémos a pasta e aínda nos votaredes!"..
0 comentarios:
Publicar un comentario