FEDERACION DE ASOCIACIÓNS PARA A DEFENSA DA SANIDADE PUBLICA
Nestes momentos en que o goberno de España impulsou un plan de austeridade con conxelación das pensións, rebaixa das políticas sociais, recorte de soldos ao funcionariado e demais traballadores e traballadoras do sector público, coa intención de alargar a idade de xubilación dos 65 aos 67 entre outras medidas restritivas contra as clases traballadoras, volveron a xurdir con máis forza as voces favorables á privatización de empresas e servizos públicos e a favor do copago na sanidade pública.
As persoas e organizacións reunidas hoxe, 10 de xuño do 2010 en Barcelona, nesta Xornada Contra o Co-Repagament: per l'equitat i a salut pública, pronunciámonos de xeito resolto e decidida contra o copago e calquera outra medida que implique un desembolso adicional directo da cidadanía para acceder aos servizos públicos de saúde, ou de xeito indirecto mediante fórmulas de desgravación fiscal por contratación de seguros sanitarios privados, polos seguintes motivos:
1) Calquera medida que signifique unha barreira económica, por pequena que sexa, que supoña un desembolso para poder acceder aos servizos de saúde é prexudicial, regresiva e inxusta na medida que expulsa dun sistema universal --ou pon trabas ao seu acceso-- ás persoas coas rendas menores ou mínimas. O pago ou copago pola atención aos problemas de saúde pode non ser asumible ou ben representar unha importante carga para as persoas que pertencen aos grupos máis desfavorecidos. Este é un aspecto fundamental a ter en conta desde a perspectiva da equidad. As distintas formas de copago existentes ou en discusión poden xerar dificultades de acceso económico que acaban determinando desigualdades sociais en saúde. Existe bibliografía significativa que recolle as experiencias en todo o mundo e dá conta, ademais, dos estrepitosos fracasos deste tipo de medidas.
2) Supón unha discriminación adicional e inxusta para as persoas con maiores problemas de saúde como son as anciás, as que padecen enfermidades crónicas, e aquelas que soportan calquera tipo de discapacidades, as que están en espera de diagnóstico ou tratamento, ou para as familias con máis nenos/as e xente maior baixo a súa responsabilidade.
3) As menores rendas salariais de España, o baixo nivel da maioría de pensións e a súa proposta de conxelación incrementan a inequidad do copago sen que esta medida, complexa e burocrática, resolva o déficit de financiamento.
4) A insuficiente presión fiscal en España en relación aos países da Ou.E. e a deterioración da súa progresividad dos últimos anos non pode xustificar unha medida que vai no sentido de facer pagar proporcionalmente máis polos servizos públicos aos que menos teñen, agravando as desigualdades. Uns servizos públicos que xa de seu son escasos en relación aos dos quince países máis ricos da UE.
5) Entendemos que os ingresos fiscais deben soster todo o gasto sanitario actual e o seu desenvolvemento, que sería unha medida antisocial introducir medidas lesivas como a súa REpago, en especial en tempos de crises, e que convén unha revisión a fondo da nosa fiscalidade mellorando o seu carácter redistributivo e aumentando o financiamento duns servizos de sanidade probadamente eficientes a pesar de que están por baixo da media europea.
6) Se se aprobasen desgravacións fiscais polo feito de contratar calquera tipo de seguro sanitario privado individual, entendemos que suporía unha desviación (por non ingreso) de diñeiro público á sanidade privada, debilitando a sanidade pública e favorecendo unicamente aos que poden pagarse un seguro sanitario privado.
7) Fronte a argumentos que xustifican o copago como un mecanismo de contención do gasto, a propia OMS fornece abundante evidencia científica no sentido de que o copago é un instrumento débil e non efectivo para mellorar a eficiencia e conter os custos sanitarios.
8) O copago pode reducir o uso dos servizos preventivos, especialmente entre os grupos máis vulnerables, o que a longo prazo conduce a uns maiores custos sanitarios e a unha deterioración xeral do estado de saúde da poboación.
9) Hai evidencia de que as distintas fórmulas de copago reducen sen discriminar tanto a demanda necesaria como a considerada innecesaria, e que tenden a afectar a saúde e a economía dunha forma sesgada: as repercusións son máis negativas para as persoas con menos ingresos e as de grupos sociais máis desfavorecidos.
10) Os argumentos de promoción do copago como medida de corresponsabilización por parte da cidadanía inclúen dúas falacias, na medida que responsabilizan á cidadanía e non ás autoridades sanitarias das deficiencias existentes. Devanditas deficiencias non as debe pagar a cidadanía, e moito menos se se manteñen para preservar, como ocorre de forma inxustificada, determinados intereses económicos.
Por todo iso, as persoas e organizacións presentes comprometémonos a difundir os argumentos e evidencias contra o copago, a sumar esforzos con todas as persoas e entidades que perciban estas medidas como socialmente inxustas, a opornos por todos os medios democráticos á implantación destas propostas entendidas como un auténtico imposto sobre a enfermidade e que castigan máis ás persoas máis necesitadas, e a denunciar e negar o noso apoio a quen intenten introducilas na nosa sociedade.
En Barcelona, a 10 de xuño do 2010
FEDERACION DE ASOCIACIÓNS PARA A DEFENSA DA SANIDADE PUBLICA
DEMPEUS PER A SALUT PUBLICA
0 comentarios:
Publicar un comentario